We worden geboren met leraren om ons heen, in de vorm van onze opvoeders. Als je niet oppast, lig je onder een auto of drink je chloor in de plaats van limonade. Opvoeders leren je onderscheid maken en dergelijke.
Over innerlijk gelukkig zijn, heb je ook opvoeders nodig. Mensen die je raad geven. Waar je iets mee kunt doen. Of... je moet al gelukkig zijn, je vrede hebben gevonden, innerlijk welteverstaan.
Alleen leraren kunnen zich beter voor doen dan ze zijn. Hun problemen verbergen en hun bijbedoelingen ook niet bespreken.
Je hebt psychiaters die ronduit alcoholist zijn.
Je hebt leraren die enkel charismatisch zijn. Aantrekkelijk om te volgen en precies dat zeggen, wat je wil horen. Totdat ze door de mand vallen.
Gautama Boeddha adviseerde zo'n vijfentwintighonderd jaar geleden, aan alles en iedereen te twijfelen, niet iets op basis van autoriteit of slechts geloof aan te nemen maar zijn leringen te onderzoeken voor jezelf op waarheid. Toch kon je niet om hem heen, denk maar aan zijn boodschap van de drie juwelen: 'Ik neem mijn toevlucht tot de Boeddha. Ik neem mijn toevlucht tot de dharma. En ik neem mijn toevlucht tot de sangha.' Maar bovenal leerde hij: 'Wees een licht voor jezelf.'
Met andere woorden: ga gerust op zoek naar een leraar (ook de Boeddha had zo zijn leraren voor zijn verlichting maar wanneer hij hun boodschap realiseerde, werkelijkte ging hij toch weer verder, omdat hij nog niet gevonden had wat ie werkelijk zocht).
Als je ergens een sterker licht ziet schijnen dan bij jezelf en je geestelijk vastgelopen bent, kan het beslist raadzaam zijn eens aan te kloppen bij hem of haar. Maar... wees op je hoede. Blijf groeien!